ویدئوی کوتاه ایجاد کردن
نکته ای قابل توجه در خصوص عواطف و احساسات زنان
0
1
0
8
تجربه یک زندگی
0
0
0
4
استاد رفیعی
0
0
0
2
عشق و دلبستگی
استاد علی نصیریان
0
0
0
18
زندگی کردن هنری است که باید از کودکی آموخت.
کودکان نیاز دارند تا با طبیعت، خلاقیت، و تعامل واقعی با جهان پیرامون خود رشد کنند و معنای زندگی را درک کنند.
اما متأسفانه، شرایط زندگی امروز به گونه‌ای پیش رفته که کودکان به جای تجربه لحظه‌های واقعی، در دنیای مجازی و بازی‌های آنلاین محصور شده‌اند.
این سبک زندگی نه تنها ارتباط آنها با طبیعت و انسان‌ها را کمرنگ می‌کند، بلکه بر رشد عاطفی، ذهنی و اجتماعی آنها نیز تأثیر منفی می‌گذارد.
آموزش درست زندگی باید شامل ارتباط با طبیعت، مهارت‌های اجتماعی و آگاهی از ارزش‌های واقعی زندگی باشد تا نسل آینده بتواند در برابر چالش‌های دنیای مدرن مقاوم‌تر و متعادل‌تر رشد کند.
0
0
0
8
.
خاطره‌ها همچون برگ‌های پاییزی‌اند؛
گاه با نسیمی آرام از شاخه‌های گذشته فرو می‌افتند و گاه طوفانی در دل به پا می‌کنند. برخی نرم و لطیف‌اند، چون عطر باران بر خاک تشنه، و برخی تیز و گزنده، چون خنجر بی‌رحم زمان.
آنها ما را به کوچه‌های کودکی می‌برند، به خنده‌های بی‌دلیل، به چشمانی که روزی درخشان بودند و دست‌هایی که گرمایشان دیگر نیست. خاطره‌ها گاهی آرامش‌اند، گاهی اندوه، اما هرگز از میان نمی‌روند؛ تنها در گوشه‌ای از دل پنهان می‌شوند تا روزی دوباره از پسِ یک نغمه، یک عطر یا یک غروب، جان بگیرند و ما را به سفری بی‌پایان در گذشته ببرند.
خاطره‌ها، تکه‌هایی از گذشته‌اند که در دل زمان جاودانه می‌شوند. گاهی در میان شلوغی‌های زندگی، بی‌هوا از گوشه‌ای سر برمی‌آورند، لبخندی بر لب‌ها می‌نشانند یا چشمی را نمناک می‌کنند.
برخی، چون نسیم بهاری، لطیف و دلنشین‌اند؛ عطر کودکی، صدای خنده‌های بی‌پایان، نرمی دستانی که روزگاری دستانمان را در میان خود می‌فشردند. برخی دیگر، چون برگ‌های پاییزی، اندوهناک و غریب‌اند؛ لحظاتی که دیگر بازنمی‌گردند، نگاهی که در ازدحام سال‌ها گم شده است.
اما خاطره‌ها، چه شاد و چه غمگین، گنجینه‌های بی‌همتای روح‌اند. یادآور آنچه بوده‌ایم، آنچه آموخته‌ایم و آنچه قلبمان هنوز در هوای آن می‌تپد. و چه زیباست که در غروب‌های تنهایی، دست بر پنجره‌ی ذهن بکشیم و با لبخندی از عمق جان، به سرزمین خاطرات سلامی دوباره کنیم.
0
0
0
6
