روح غریب

⁣.
مولانا در آثار خود به جدایی و فاصله بین جسم و روح انسان پرداخته است. او معتقد است که بدن به این دنیا تعلق دارد، اما روح انسان از جهانی دیگر آمده و به این دنیا وابستگی ندارد. در واقع، روح در این دنیا غریبه است و همواره در جستجوی بازگشت به اصل خویش است. این دیدگاه مولانا، ما را به این باور می‌رساند که دنیای مادی تنها محل عبور است و نباید دل در گرو آن ببندیم. به همین دلیل، مولانا بر ضرورت حمایت از غریب در این دنیا تأکید می‌کند، چرا که خودِ انسان نیز در این دنیا غریب است و نیاز به همدلی و یاری دارد.

مولانا در مثنوی معنوی می‌گوید :

"مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم"

این بیت بیانگر جدایی روح از بدن و تعلق آن به دنیایی ماورایی است. او معتقد است که این قفس تن موقتی است و روح، که از عالم بالاست، به اصل خود بازخواهد گشت.

بی تردید در این مسیر، همراهی و هدایت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و خیلی از افراد به دلیل فقدان این راهبر و راهنما به بیراهه رفته اند . مولانا نیز همواره بر اهمیت وجود راهنما در این سفر روحانی تأکید دارد. اما آنچه مهم جلوه می کند ، این نکته است که فریب اغواگران را که به دنبال مرید پروری هستند و مسیری غیر از مسیر اهل بیت را پیش می‌گیرند را نخوریم .
بالاترین و والاترین راهنما ، اهل بیت علیهم‌السلام هستند که با نور هدایت خود، مسیر صحیح را به ما نشان می‌دهند. متاسفانه برخی از افراد شیاد با درک این نیاز معنوی انسان ، با تشکیل جلساتی بنام عرفانهای مختلف و انجام برنامه های صوفیگری ، دفنوازی های بی معنا و کجراهه ها ، مردم ساده لوح را که آگاهی از این مسیر خطا ندارند گرد خود جمع می کنند و بی آنکه شاگردان بدانند در مسیر انحراف حرکت می کنند . اینان احکام خدا را رعایت نمی کنند ، نماز هم نمی خوانند بعد می گویند جلسات عرفان داریم ! طنز عجیبی است حکایت روزگار !

شاخص فقط مسیر اهل بیت ، عمل به موازین شریعت اسلام و رعایت احکامی است که خداوند بیان فرموده است لذا اگر کسی غیر این مسیر را ترسیم کرد قاطعانه بدانید انحرافی بیش نیست . ضمن آنکه خود مولانا هم برای ما ملاک نیست بلکه او شاعری بزرگ ، ایرانی و ژرف نگری است که با کلام کم نظیر خود ، احساس معنوی دلنشینی را در انسان برمی انگیزد که ستودنی است ، اما مانند هر انسان غیر معصوم دیگر مبرای از خطا هم نیست .