نگاه ناب

⁣نگاه‌های ما در وهله اول، عمومی‌است. بی‌تفاوت و غیر اختصاصی است. چهره‌ها در این نگاه، همه یکسان یا با الهام از تعبیر سارتر، شیء‌گونه است. ما هزاران چهره را در روز، عموما در کوچه و خیابان و تلویزیون و رسانه‌ها، می‌بینیم، اما در اصل نمی‌بینیم! دیدنی که عمیق باشد و «شخصی» که «شیء» نباشد، اتفاق نمی‌افتد. پس در اصل ما تنها چهره‌ها را نادیده، ورق می زنیم و نمی‌بینیم. نگاه ناب، در اینجا، عمیقا غایب است. نگاهی که «شخصِ جان‌دارِ روح‌دار» مقابل‌مان را شیءای یکسان با همه جهان خارج، نمی‌بیند. نگاهی که صرفا با ماهیچه‌های چشم نیست و علاوه بر درگیر کردن دیگر اعضای بدن، روح و جان و حضور ما را نیز قرارست که تسخیر کند.