زندگی در زمین ( خطبه ۹۱ نهج البلاغه )

آنچه حقیقت زندگیست و ما از آن غافلیم یا دوست داریم غافل باشیم ، همین تعابیری است که در کلام امیرالمومنین علی علیه السلام بیان شده است .

اما غفلت ما یا نپسندیدن ما واقعیت را تغییر نمی دهد

می توانیم همچنان سر در زیر برف کنیم و بگذریم
یا عاقلانه حقیقت را بپذیریم و اسیر نفس و وسوسه شیطان نشویم و از فرصت عمر درست استفاده کنیم

چشم بهم بزنیم همه چیز تمام شده است

همین سال گذشته تا این لحظه چه آدمهایی که از میان ما رفتند که خودشان باور نمی کردند که سال آخر زندگی شأن است .

از کجا معلوم . شاید تا سال آینده ما نیز پرونده مان بسته شده باشد .

خیلی زود دارد می گذرد . خیلی زود !

همچنانکه وقتی به گذشته نیز نگاه می کنیم همه چیز به سرعت گذشته و فقط انباشتی از خاطرات خوب یا بد در ذهن ما باقیمانده است .

این دنیا اقامت گاه همیشگی ما نیست
پس به چشم یک مسافر به گذرگاه این زندگی نگاه کنیم .

مسافری عاقل و واقع بین باشیم .

آن لحظه را ببینیم که در پیشگاه خداوند باید درباره همه اعمال ، رفتار ، سخن گفتن هایمان و کرداری که داشته اییم پاسخگو باشیم .

حق الناس ها !!!
پدر یا مادر در حق فرزند
فرزند در حق پدر و مادر
مردم در قبال همسایه و اطرافیان
مسئول و مدیر در قبال جامعه و زیر دستان
شوهر در حق زن
زن در حق شوهر
و همه در حق یکدیگر مسئولیم
به خدا مو را از ماست خواهند کشید

این همان معنای آزمون انسان در این گذرگاه دنیاست .

و چه غم انگیز است که همه چیز را ببازیم
از سر لجبازی با این و آن
از سر قربانی کردن آخرت برای دنیای هم حزبی و هم جناحی و دوست و رفیقمان !

یا از سر حسادت و کینه های کودکانه

خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار