دوستی اجتماعی؛ چه زمانی بی خطر است ؟ رفاقت بی‌خطر یا شروع یک فاجعه عاطفی

⁣در این ویدئو دکتر امیر مهرداد خسروی با نگاهی علمی، علمی و اخلاقی به پدیده‌ی «دوستی اجتماعی بین زن و مرد نامحرم» می‌پردازد؛ رابطه‌ای که در ظاهر ساده و بی‌خطر به نظر می‌رسد، اما در گذر زمان می‌تواند زمینه‌ساز وابستگی عاطفی، دلبستگی ناخواسته، سردی در رابطه اصلی و حتی خیانت احساسی شود.

دکتر خسروی در این گفت‌وگو به پشت‌صحنه‌ی زیستی و روانی چنین روابطی اشاره می‌کند؛ از ترشح هورمون‌هایی مثل دوپامین و اکسی‌توسین که احساس صمیمیت را تقویت می‌کنند، تا پژوهش‌های روانشناسی که نشان می‌دهند بخش زیادی از «دوستی‌های ساده» در طول زمان دچار جاذبه‌ی یک‌طرفه یا دوطرفه می‌شوند.

در این تحلیل، تفاوت وضعیت افراد مجرد و متأهل، مرزهای سالم ارتباطی، و پیامدهایی که نادیده گرفتن این مرزها می‌تواند برای خانواده، اعتماد، تمرکز و سلامت روان ایجاد کند، به‌صورت روشن و واقع‌بینانه توضیح داده می‌شود.

در پایان، دکتر خسروی از منظر دینی نیز نکاتی را درباره ضرورت حفظ حریم، پرهیز از صمیمیت غیرضروری با نامحرم و حساسیت اخلاقی در روابط اجتماعی مطرح می‌کند؛ نگاهی که به‌جای محدودیت، در حقیقت دعوتی است به امنیت روانی و حفظ ارزش‌های انسانی و خانوادگی.