Shorts Create

اول شهریورماه، سالگرد درگذشت پرویز ناتل خانلری (۱۲۹۲-۱۳۶۹)
#پرویز_ناتل_خانلری
#عقاب

انسان، معمار زندگی خویش است.
او همچون سنگتراشی ماهر، از لحظهها و انتخابهایش مصالحی میسازد که ساختار آیندهاش را شکل میدهد.
هر تصمیم، هر تلاش، و هر گامی که برمیدارد،
سنگی در بنای سرنوشت اوست.
در این مسیر، او نه تنها طرحی از زندگی خود در ذهن میپرورد، بلکه با ارادهای پولادین و قلبی پرشور، این طرح را به واقعیت بدل میکند.
زندگی، همچون زمینی بکر و بینهایت است که انسان میتواند بر آن کاخهای بلند یا کلبههای کوچک بنا کند.
او آزاد است تا با ابزارهای اختیار، دانش، و تجربه، این زمین را به شیوهای که میپسندد،
به باغی پرگل
یا بیابانی خشک بدل سازد.
اما در این میان، هر انتخابی که میکند،
به عنوان سنگی در این سازه بزرگ قرار میگیرد؛
سنگی که میتواند پایهای محکم باشد یا نقطهای ضعیف.
انسان، معمار سرنوشت خویش است.
با هر گامی که برمیدارد،
هر اندیشهای که در ذهن میپرورد،
و هر تصمیمی که میگیرد،
خط به خط طرح زندگی خود را مینگارد.
و در نهایت، این اوست که در برابر سازهای که با دستان خویش ساخته،
خواهد ایستاد؛
و یا با افتخار
و یا با حسرت به آن خواهد نگریست.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی

🪴فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ(٣٩)
💌معنی آیه:
یه روز، وقتی زکریا داشت توی عبادتگاه با دل و جان نماز میخوند، ناگهان فرشتگان پیشش اومدن و گفتن:
«خدا بهت خبر خوب میده؛ پسری به نام یحیی به دنیا میاد که پیامبرِ ویژهایه. اون پیامبری رو که خدا آفریده، یعنی عیسی رو با دل و جون میپذیره. یحیی خیلی پاک و باشخصیته و از بهترین پیامبران به حساب میاد.»
💌نتیجه اینکه:
خدا همیشه صدای دلا رو میشنوه، مخصوصاً وقتی تو خلوت، وسط دعا و بندگی صداش بزنی.
مثل زکریا که جوابشو توی خود عبادت گرفت، ما هم باید حواسمون باشه که گاهی بهترین بشارتا، توی لحظههایی میان که داریم بیصدا با خدا حرف میزنیم. نذار اون لحظهها کم بشن... اونجاست که آسمون به زمین نزدیک میشه.💚

درد جستجوی معنا،
زخمی است که از ازل در جان انسان کاشته شده است،
زخمی که نه برای رنج که برای رشد است.
این درد مقدس، آتشی است که روح را میسوزاند تا او را از زنجیرهای حیوانی آزاد کند.
هر انسان، در میان گرداب زندگی، در جستجوی نوری است که وجودش را معنا بخشد؛ نوری که نه در غریزه که در اندیشه و شهود نهفته است.
این درد، همان چیزی است که انسان را از دیگر جانداران جدا میکند.
حیوانات، در چارچوب طبیعت، زندگی میکنند؛ اما انسان، فراتر از آن، به دنبال چیزی میگردد که جاودانه باشد، چیزی که فراتر از نیاز و بقا باشد. این جستجو، نشانی از روح الهی اوست؛ نیرویی که او را وادار میکند در آینه جهان بنگرد و از خود بپرسد: "من کیستم؟ و چرا هستم؟"
درد جستجوی معنا، هدیهای است ازلی که هرچند تلخ، گوهری ناب در دل دارد.
این درد، انسان را از سطح به عمق میبرد، از سایه به نور، و از پوچی به حقیقت. این درد، معجزهای است که او را به انسان تبدیل کرده است.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی