شورت ویدئو ایجاد کردن

زندگی کردن هنری است که باید از کودکی آموخت.
کودکان نیاز دارند تا با طبیعت، خلاقیت، و تعامل واقعی با جهان پیرامون خود رشد کنند و معنای زندگی را درک کنند.
اما متأسفانه، شرایط زندگی امروز به گونهای پیش رفته که کودکان به جای تجربه لحظههای واقعی، در دنیای مجازی و بازیهای آنلاین محصور شدهاند.
این سبک زندگی نه تنها ارتباط آنها با طبیعت و انسانها را کمرنگ میکند، بلکه بر رشد عاطفی، ذهنی و اجتماعی آنها نیز تأثیر منفی میگذارد.
آموزش درست زندگی باید شامل ارتباط با طبیعت، مهارتهای اجتماعی و آگاهی از ارزشهای واقعی زندگی باشد تا نسل آینده بتواند در برابر چالشهای دنیای مدرن مقاومتر و متعادلتر رشد کند.

بازی والدین با کودک، کلید روابط صمیمانه آینده ست 👌
میگم که بیاین بابا ها رو در کامنت ها تگ کنید چطوره؟
اگر پدری نمیدونه چطور با بچه ش بازی کنه مامان خونه لطفا شما برای پدر ایده ها رو آماده کنید و از مزایای بازی ها بگید
فرزند شما چند سالشه و آیا با پدر خونه بازی مشترک دارند،؟
هر کودکی به تایم با کیفیت با هر دو والد نیاز داره
لحظات خوب کودکی رو از بچه ها دریغ نکنیم 💚🙏
ما اینجا هستیم تا با ارائه بازی های خلاقانه و آموزشی مهارت های پیش از دبستان رو در بچه ها تقویت کنیم

هر انسان دارای استعدادها و قابلیتهای منحصر به فردی است که ناشی از ویژگیهای ژنتیکی، محیطی و تجربیات فردی اوست. این ویژگیها باعث میشوند که هر فرد مسیر رشد و پیشرفت خاص خود را دنبال کند. بنابراین، مقایسه کردن استعداد فرزندمان با دیگران، علاوه بر اینکه غیرمنصفانه است، میتواند به کاهش اعتماد به نفس او منجر شود و باعث شود که احساس ناتوانی کند.
تحقیقات علمی نشان میدهند که هر فرد تواناییها و قابلیتهای ویژهای دارد که ممکن است در زمینههای مختلف مانند هنر، علم، ورزش یا مهارتهای اجتماعی ظاهر شوند. مقایسه کردن استعداد یک کودک با دیگری، میتواند نه تنها انگیزه او را از بین ببرد، بلکه باعث شود که کودک نتواند به شکلی خلاقانه و آزادانه تواناییهای خود را کشف و توسعه دهد.
به جای مقایسه، بهتر است والدین به فرزندان خود کمک کنند تا استعدادهایشان را شناسایی کرده و آنها را تقویت کنند. این امر موجب افزایش اعتماد به نفس و رشد شخصیتی سالم میشود. هر کودک دارای قابلیتهایی است که با توجه و حمایت میتواند به موفقیتهای بزرگ دست یابد. توجه به نیازهای فردی هر کودک، حمایت از علایق او و تشویق به خلاقیت، بهترین راه برای پرورش استعدادهای منحصر به فرد اوست.

هر صبح، طلوعی است از نو برای جان آدمی،
گویی که زندگی در هر دم و بازدم نفس میکشد و به انسان فرصت تازهای میبخشد.
این لحظههای بیداری، تجلی نعمتی از جانب پروردگار است که در تاریکی شب، ناپدید و در نور صبحگاهان، دوباره نمایان میشود.
هر روز، صفحهای سفید از دفتر حیات است که میتوان با قلم اراده و جوهر ایمان، بر آن نقش تازهای نگاشت.
در این سپیدهدمان، نباید دل را به غصه اتفاقات نیافتاده آلوده کرد، زیرا که این لحظات، بذری است که باید در خاک ایمان کاشته شود تا میوه شکرگزاری و رضایت را به بار آورد.
هر صبح، فرصتی است برای تأمل در عظمت خلقت و سپاسگزاری از نعماتی که به ما ارزانی شده است.
با قلبی سرشار از عشق و ذهنی پر از امید، باید به استقبال روز برویم و به هر لحظه به چشم هدیهای بیبدیل بنگریم.
پس، از دلواپسیهای بیاساس رها شویم و با اعتماد به حکمت الهی، به آینده نگاهی پر از اطمینان داشته باشیم.
در این زندهدلی و آرامش، راز زندگی نهفته است و در سپیده هر صبح، پیام روشن او را میشنویم:
زندگی را دریاب و لحظهها را غنیمت شمار.

مرگ، پایانی است که جهان در سکوت فرو میبرد؛ لحظهای که زمان از حرکت بازمیایستد و همه چیز در سایهای از فراموشی محو میشود. مرگ پایان نیست، بلکه آغاز بیپایانی است که در تاریکی مطلق میدرخشد. روزگار به آرامی از جهان رخت برمیبندد، زمین و آسمان در یکدیگر ادغام میشوند، و سکوت، تنها صدایی است که میماند.
انگار که جهان هزاران سال در خوابی عمیق فرو میرود؛ در این خواب سنگین، هیچ رویایی نیست و هیچ خاطرهای باقی نمیماند. کوهها فرو میریزند، دریاها خشک میشوند و بادهای سرد، گویی نفسهای آخر طبیعتاند که به سکوت ابدی بدل میشوند. همه چیز پایان یافته است و جهان در آرامشی عمیق، بیپایان غرق میشود.
مرگ پایان دنیاست، اما در این پایان، رازهای جاودان نهفته است؛ گویی که هر ذرهای از جهان به یک نقطهٔ بیکران پیوسته است. این پایان، تنها یک مرحله در مسیر بینهایت است، جایی که هیچ چشمی توان دیدن آن را ندارد و هیچ فکری به آن دست نمییابد. مرگ، پردهای است که از این جهان برمیخیزد تا چهرهٔ اسرارآمیز جهان دیگر را آشکار کند.