ای انسان ، ای آفریننده راست قامت

کلامی از امیرالمومنین

1

0

11

⁣انسان از ازل تا به ابد همواره با سختی‌ها هم‌نشین بوده است؛

گویی زندگی چیزی جز آزمون عبور از تنگناها نیست.

اما چه بسیار که این حقیقت را بهانه ساخته و به جای صیقل دادن درون خود، به روزمرگی‌های بی‌ثمر روی آورده است.

او می‌پندارد که سختی‌ها روزی پایان می‌گیرند و آنگاه فرصت خواهد داشت جان خویش را پرورش دهد، گویی که زندگی در انتظار اوست. غافل از آنکه سختی‌ها نه توقف‌گاه، که جاده‌ای به سوی تعالی‌اند.

هر روزی که در گذر از آن‌ها به صیقل درون خویش بی‌اعتناست، فرصتی است که برای همیشه از دست می‌رود.

حقیقت این است که پرورش جان، نه به پایان سختی‌ها، که به پذیرش آن‌ها و یافتن گوهر وجود در میان این دشواری‌ها بستگی دارد.