شورت ویدئو ایجاد کردن
قانون کارما
1
0
0
3
عشق و دلبستگی
استاد علی نصیریان
0
0
0
22
هر چیزی که خدا داده استفاده نکنی خدا اونو از شما میگیره
0
0
0
1
.
انسان‌ها
تا زمانی که در کنار یکدیگر هستند،
اغلب در خروش روزمرگی‌ها و هیاهوی زندگی گم می‌شوند.
حضور یکدیگر را چون هوای تازه،
بی‌هیچ توجهی از سر می‌گذرانند،
گویی که همیشه در دسترس است
و هرگز نمی‌گریزد.
اما هنگامی که سایه‌ی جدایی بر دل‌ها می‌افتد
و بوی هجران در هوا می‌پیچد،
تازه چشم‌ها به حقیقت گشوده می‌شوند.
آن زمان است که هر لحظه‌ی با هم بودن،
هر نگاه،
هر لبخند
و هر کلمه‌ای که رد و بدل شده،
به مثابه گوهری گران‌بها در قلب‌ها می‌نشیند.
انسان‌ها در لحظه‌ی فراق،
معنای واقعی حضور را درمی‌یابند؛
آنجا که سکوت،
جای خالی دیگری را فریاد می‌زند
و دل، در تمنای دوباره بودن با یار،
در آتش می‌سوزد.
آری، ارزش با هم بودن را در زمانی می‌فهمیم
که از دستش داده‌ایم
و دل در آغوش تنهایی به تپش می‌افتد.
ما آدمها ، موجودات عجیبی هستیم !
و قلیل من عبادی الشکور ...
و چه کم اند بندگان شاکر من ...
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی
1
0
0
11
.
عبور از دنیا چون گذر از خواب کوتاهی‌ست که در آن
لحظه‌ای چشم می‌گشاییم و سپس باز به خوابی دیگر فرو می‌رویم.
در این گذرگاه، انسان به‌سان قطره‌ای از اقیانوس عظیم هستی است که از سرچشمه‌اش جدا می‌شود و در پیچ‌و‌تاب رودها به سوی مقصدی ناپیدا روان می‌گردد.
هر لحظه از این عبور، به‌سان زنگ بیداری‌ست که آدمی را به خود می‌آورد و او را از زنجیرهای دنیوی رهایی می‌بخشد.
در این سفر،
دنیا همانند سرابی است که حقیقتش در عمق جان و معنا نهفته است،
و تنها آنان که با چشم دل می‌نگرند،
می‌توانند آن را درک کنند.
عبور از دنیا نه فراموشی،
که آگاهی از بی‌ثباتی و گذرا بودن همه چیزهاست.
درک این حقیقت، آرامشی ژرف به دل می‌آورد و ما را به مقصدی فراتر از جهان مادی رهنمون می‌سازد،
جایی که روشنایی جاودان بر تاریکی‌های فانی چیره می‌شود.
و اینچنین است که آدمی در این عبور،
خود را می‌یابد؛
نه در زرق‌وبرق دنیا،
بلکه در سکوت عمیق درون خویش،
جایی که حقیقتی بس عظیم‌تر از هر آنچه دیده‌ایم و شنیده‌ایم، انتظارمان را می‌کشد.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی
2
0
0
12
ذهن خوشبخت،
فراتر از زنجیرهای ظاهری است؛
گوهری است که در عمق وجود انسان می‌درخشد،
نه در زرق‌وبرق مادی یا ژست‌های توخالی.
ذهنی که خوشبختی را در برند، مقام یا نمایش‌های بیرونی خلاصه می‌کند، چونان پرنده‌ای است که در قفس توهم گرفتار است؛
پروازی نمی‌کند و آزادی را نمی‌شناسد.
خوشبختی،
آینه‌ای درون است که تنها با صداقت قلب و آرامش روح شفاف می‌شود، نه با هیاهوی دنیا.
ذهنی که این حقیقت را دریابد، در سکوتی بی‌پایان، نغمه خوش زندگی را می‌شنود.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی
1
0
0
9
