Shorts Create

قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكّٰاهَا
بهراستی رستگار شد آنکه جان خویش را پاکیزه ساخت.
این آیه، فریادی از عمق جان است که راه سعادت را در تزکیه نفس و پالایش درون نشان میدهد. گویی به ما میگوید: رستگاری نه در ثروت است و نه در مقام، بلکه در زلالکردن روح و پیوند آن با خالق است
کسی که آینه دلش را از زنگار گناهان میزداید، به روشنایی آرامش و کامیابی دست مییابد. پاکیزگی نفس، سفر به سوی اصل خویش است؛ سفری که در آن انسان از خاک تا افلاک اوج میگیرد و طعم حقیقی فلاح و کامیابی را میچشد
این آیه ، چون شعلهای فروزان در دل قرآن، بشر را به حقیقتی جاودانه دعوت میکند: رستگاری در گرو تزکیه نفس است. فرآیندی است که انسان را از زنجیرهای نفسانی رهایی میبخشد و به سوی صفا و طهارت روح رهنمون میسازد.
پاکی نفس، چون باغی است که در آن نهالهای ایمان، تقوا و عشق به خالق میرویند. هر آنکه دل خویش را از آلودگیها و غفلتها بپیراید و به نور معرفت آراسته کند، به سعادت ابدی دست خواهد یافت. این آیه ما را به تعمق در خویشتن و ساختن بنای روحی دعوت میکند که پایدارترین سرمایه انسان در دنیا و آخرت است
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی

.
همسر خوب گوهر نادری است که خداوند در میان بندگانش قرار داده است.
او همچون نسیمی آرامبخش،
خانه و زندگی را پر از نور و آرامش میکند.
هرگاه دل آشفته شود،
نگاه مهربان او آرامشبخش دلهاست.
همسر خوب نه تنها شریک زندگی،
بلکه همراهی است که در همهٔ لحظات سخت و آسان، در کنار ما میماند و با دل و جان، پایههای زندگی را مستحکم میکند.
او سایهای است که در گرمای زندگی، آرامش و امنیت را به ارمغان میآورد.
همسر خوب، آینهای از مهر و وفاست که انسان را به سوی خیر و نیکی هدایت میکند و مسیر زندگی را به سوی سعادت و خوشبختی هموار میسازد.
*وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ*
(سوره روم، آیه ۲۱)
و از نشانههای او این است که از [جنس] خودتان همسرانی برای شما آفرید تا نزد آنان آرامش یابید و میان شما محبت و مهربانی قرار داد. همانا در این [امر] برای مردمی که تفکر میکنند نشانههایی است.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی

.
نگاهها
دروازههایی هستند که
به دنیایی از احساسات و افکار گشوده میشوند؛
دنیایی که در سکوت خویش،
پر از نجواهای نشنیده و داستانهای ناگفته است.
هر نگاه، جملهای ناتمام از کتابی نانوشته است؛
و هر پلک زدن،
ورق خوردن صفحهای از آن کتاب.
در پسِ چشمانِ خاموش، گفتگوهایی جریان دارد
که با هیچ زبانی نمیتوان به آنها معنا بخشید.
این نگاهها، بار سنگینی از حرفهای نهان را با خود حمل میکنند؛
گاه سخنی از عشق،
گاه نجوایی از غم،
و گاه افشایی از امیدی پنهان.
هر نگاه،
پنجرهای است که به روح انسان گشوده میشود،
و در آن لحظات کوتاه،
هزاران واژهی ناگفته
به جان مخاطب رسوخ میکند.
آری،
نگاهها شاید در سکوت غرق باشند،
اما در دل خود دنیایی از گفتگوهای نشنیده
و سخنان ناگفته را جای دادهاند؛
کافیست تا چشمها به یکدیگر گره بخورند
تا از عمقِ این دریای خاموش،
گوهرهایی بیپایان از احساسات را دریابی.
ارادتمند
امیر مهرداد خسروی