کلامی از امیرالمومنین

1

0

0

8

دکتر امیر مهرداد خسروی

0

0

0

9

⁣انسان از ازل تا به ابد همواره با سختی‌ها هم‌نشین بوده است؛

گویی زندگی چیزی جز آزمون عبور از تنگناها نیست.

اما چه بسیار که این حقیقت را بهانه ساخته و به جای صیقل دادن درون خود، به روزمرگی‌های بی‌ثمر روی آورده است.

او می‌پندارد که سختی‌ها روزی پایان می‌گیرند و آنگاه فرصت خواهد داشت جان خویش را پرورش دهد، گویی که زندگی در انتظار اوست. غافل از آنکه سختی‌ها نه توقف‌گاه، که جاده‌ای به سوی تعالی‌اند.

هر روزی که در گذر از آن‌ها به صیقل درون خویش بی‌اعتناست، فرصتی است که برای همیشه از دست می‌رود.

حقیقت این است که پرورش جان، نه به پایان سختی‌ها، که به پذیرش آن‌ها و یافتن گوهر وجود در میان این دشواری‌ها بستگی دارد.

1

0

1

5

⁣درد جستجوی معنا،
زخمی است که از ازل در جان انسان کاشته شده است،
زخمی که نه برای رنج که برای رشد است.

این درد مقدس، آتشی است که روح را می‌سوزاند تا او را از زنجیرهای حیوانی آزاد کند.

هر انسان، در میان گرداب زندگی، در جستجوی نوری است که وجودش را معنا بخشد؛ نوری که نه در غریزه که در اندیشه و شهود نهفته است.

این درد، همان چیزی است که انسان را از دیگر جانداران جدا می‌کند.

حیوانات، در چارچوب طبیعت، زندگی می‌کنند؛ اما انسان، فراتر از آن، به دنبال چیزی می‌گردد که جاودانه باشد، چیزی که فراتر از نیاز و بقا باشد. این جستجو، نشانی از روح الهی اوست؛ نیرویی که او را وادار می‌کند در آینه جهان بنگرد و از خود بپرسد: "من کیستم؟ و چرا هستم؟"

درد جستجوی معنا، هدیه‌ای است ازلی که هرچند تلخ، گوهری ناب در دل دارد.

این درد، انسان را از سطح به عمق می‌برد، از سایه به نور، و از پوچی به حقیقت. این درد، معجزه‌ای است که او را به انسان تبدیل کرده است.

ارادتمند
امیر مهرداد خسروی

0

0

0

10

⁣خطبه ۱۲۸ نهج‌البلاغه یکی از خطبه‌های مهم حضرت امام علی (ع) است که به موضوع علم غیب و آگاهی از امور آینده می‌پردازد. در این خطبه، امام علی (ع) به مسأله علم غیب اشاره می‌کند و تصریح می‌فرماید که علم غیب به طور مطلق مخصوص خداوند است و هیچ‌کس جز او به همه امور غیب آگاه نیست. با این حال، امام در این خطبه توضیح می‌دهد که برخی اطلاعات از آینده و وقایع خاص ممکن است به وسیله پیامبران و امامان به آنها داده شود، اما این علم به شکل محدود و در چارچوب اراده و حکمت الهی است.

امام علی (ع) در بخشی از خطبه، با اشاره به اتفاقات آینده، بیان می‌کند که برخی از علوم را به او داده‌اند که از بسیاری از وقایع، قبل از وقوع آنها آگاه است. با این حال، ایشان تأکید می‌کند که این علم را به اذن خدا دارد و این امر نباید با علم غیب مطلق الهی اشتباه گرفته شود.

نکته مهمی که امام علی (ع) در این خطبه بیان می‌فرماید، این است که داشتن این گونه اطلاعات، به معنای تسلط بر همه امور نیست و خداوند متعال است که مالک و عالم مطلق همه چیز است. ایشان همچنین اشاره می‌کند که افشای تمام این اطلاعات ممکن است به مصلحت نباشد و گاه بر اساس حکمت الهی برخی امور پوشیده می‌ماند.

ارادتمند
امیر مهرداد خسروی

0

0

0

5

خودت باش

0

0

0

1