تعلیم هنر زندگی از کودکی

⁣زندگی کردن هنری است که باید از کودکی آموخت.

کودکان نیاز دارند تا با طبیعت، خلاقیت، و تعامل واقعی با جهان پیرامون خود رشد کنند و معنای زندگی را درک کنند.
اما متأسفانه، شرایط زندگی امروز به گونه‌ای پیش رفته که کودکان به جای تجربه‌ لحظه‌های واقعی، در دنیای مجازی و بازی‌های آنلاین محصور شده‌اند.

این سبک زندگی نه تنها ارتباط آنها با طبیعت و انسان‌ها را کمرنگ می‌کند، بلکه بر رشد عاطفی، ذهنی و اجتماعی آنها نیز تأثیر منفی می‌گذارد.

آموزش درست زندگی باید شامل ارتباط با طبیعت، مهارت‌های اجتماعی و آگاهی از ارزش‌های واقعی زندگی باشد تا نسل آینده بتواند در برابر چالش‌های دنیای مدرن مقاوم‌تر و متعادل‌تر رشد کند.

0

10

⁣ظاهر گرایی ، تجملات و چشم و همچشمی روح و روان انسان را خسته می کند .
زندگی، همچون جویباری است که اگر به آرامی جاری شود، از زیبایی‌های راه لذت می‌بریم و الا با اینهمه دویدنهای پر زرق و برق فقط خستگی را نصیب خود می کنیم .
واقعیت این است که هر چه ساده‌تر زندگی کنیم، بیشتر از این مسیر بهره‌مند می‌شویم.
در دنیایی که هر روز به تجملات و چشم و هم‌چشمی‌ها آلوده می‌شود، روح انسان از سنگینی این توقعات خسته و فرسوده می‌گردد.
این رقابت‌های بی‌پایان و تلاش برای نمایش ظواهر، مانند گرد و غباری است که دیدگان ما را از دیدن زیبایی‌های واقعی زندگی و جاده ای که می رویم بازمی‌دارد.
زندگی نباید به میدان مسابقه‌ای تبدیل شود که در آن هر کس برای نشان دادن قدرت و ثروت خود، از دیگران پیشی بگیرد.

باید بیاموزیم که آرامش در سادگی است و آرامش واقعی زمانی حاصل می‌شود که دل به زرق و برق‌های بی‌ارزش نبندیم.

هر چه سبک‌تر زندگی کنیم، آزادی بیشتری برای پرواز روحمان داریم. همان‌گونه که پرنده‌ای سبک‌بال بر فراز آسمان بی‌پایان پرواز می‌کند، ما نیز می‌توانیم با دل کندن از تجملات، به سوی افقی روشن‌تر و آرام‌تر حرکت کنیم.

پس بیاییم زندگی را ساده بگیریم، از کوچک‌ترین لحظات لذت ببریم و اجازه دهیم که روحمان در این سادگی نفس بکشد.